Kwiat nocy, róża smutku

Żyła na ziemi pewna dziewczyna,

O której nikt nie wiedział nic.

Nigdy nie wołała pomocy.

Krzyczano: „Róża piękności!”,

„Kwiat nocy!”.

Ale raz stało się inaczej.

Dotąd cicha, samotna dziewczyna

Pokochała chłopaka, innego raczej.

Piękne miała sny z jego udziałem,

Marzenia wzrastały z każdym widokiem.

Mimo tego wolała milczeć, taka już była…

Ale tamtego dnia to w końcu zmieniła.

Połączone ich dłonie,

Oczy wpatrzone w odbicie

Siebie samych, w lustro wpatrzone.

W ten oto zwykły sposób

Kwiat nocy, róża smutku

Odnalazła szczęście w ramionach

Chłopaka, którego pokochała.

_______________________________________

Dzień dobry ;) Wiersz z serii bardziej-radosna-niż-smutna. No cóż, tak to jest, 

kiedy zapomina się o kimś, kto dotąd był całym światem.